«Εκπομπές - τηλεδίκες», «τηλεοπτικά σκουπίδια», «εφημερίδες που εξυπηρετούν τα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών τους», «lifestyle περιοδικά κενού περιεχομένου», «βομβαρδισμός πληροφοριών» είναι μερικοί χαρακτηρισμοί που επαναλαμβάνονται από ανθρώπους των μέσων (μαζικής επικοινωνίας) για να περιγράψουν το σημερινό ελληνικό περιβάλλον της είδησης και της πληροφορίας! Βέβαια αυτά τα χαρακτηριστικά συνιστούν τον πολιτισμό του «τεχνοπωλίου». Ενός πολιτισμού που κατακλύζεται από πληροφορίες παντός είδους , οι οποίες συμβάλλουν στον αποπροσανατολισμό του πολίτη από τους σκοπούς και τις κατευθύνσεις της ζωής του.

Πρόκειται γι’ αυτό που συμβαίνει όταν η καθημερινή ζωή καθίσταται ανεπαρκής να αντιμετωπίσει την υπερπληροφόρηση. Είναι αυτό που συμβαίνει όταν ένας πολιτισμός, ο οποίος ξεπερνιέται από τις πληροφορίες που παράγονται από την τεχνολογία, προσπαθεί να χειριστεί την τεχνολογία ως μέσο εξασφάλισης ενός σαφούς προσανατολισμού και ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών, όπως συμπερασματικά λέει ο Νιλ Πόστμαν στο βιβλίο του «Τεχνοπώλιο, η υποταγή του πολιτισμού στην τεχνολογία».

Σ’ αυτόν, λοιπόν, τον «τεχνοπωλιακό» πολιτισμό, που είναι πραγματικότητα σε κάθε εξελιγμένη σύγχρονη κοινωνία, οι πολίτες έχουν βρει τρόπους-φορείς να αντισταθούν. Μερικοί από τους τρόπους αυτούς είναι οι κοινωνικοί θεσμοί, το σχολείο, η οικογένεια, η θρησκεία, το κράτος, τα δικαστήρια. Εγώ θα τολμήσω να προσθέσω σ’ αυτά και τον τοπικό και περιφερειακό τύπο, αφού αυτός είναι που δίνει βήμα και ενισχυτικές «σπρωξιές» σε πολλούς από τους παραπάνω φορείς.

Όταν όμως μιλάμε για τοπικό τύπο, εννοούμε τις εφημερίδες και τα περιοδικά εκείνα της ελληνικής επαρχίας που προβάλλουν ειδήσεις τοπικού και περιφερειακού ενδιαφέροντος, που ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της περιοχής, στους πολίτες της οποίας απευθύνονται, που ενδιαφέρονται για την δημοσιοποίηση των δραστηριοτήτων των πολιτών αυτών, που προβάλλουν την ιστορία και τις παραδόσεις για να συνδέσουν το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον της περιοχής, που αγωνίζονται κι αυτές, από την πλευρά τους, για την επίλυση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους κατοίκους της περιοχής αυτής. Γι’ αυτό τον τοπικό τύπο μιλάμε και όχι αυτόν που λειτουργεί σαν εκπρόσωπος της κεντρικής διοίκησης στην ελληνική επαρχία.

Με αυτό τον τρόπο, οι επαρχιακές εφημερίδες και τα περιοδικά προσφέρουν μέγιστες υπηρεσίες στη συγκρότηση ενός ανθρώπου με ιστορική συνείδηση, που αντιλαμβάνεται από πού προέρχεται και πού κατευθύνεται. Προσφέρουν, επίσης, μέγιστες υπηρεσίες στην διεκδίκηση λύσεων για τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, τις οποίες «υπηρετούν».

Αυτό είναι το έργο και των επαρχιακών εφημερίδων της Αρκαδίας. Οι εφημερίδες «Γορτυνία», «Τα νέας της Μεγαλόπολης», «Οδός Αρκαδίας» και τόσες άλλες, αλλά και η εφημερίδα «Κυνουρία», που από το 1927 εκδίδεται αδιάλειπτα κάθε μήνα, συνυπηρετούν αυτούς τους σκοπούς.

Η πρόκληση για το μέλλον, όμως, ακούει στη λέξη internet. Είναι ένα άλλο μέσο του «τεχνοπωλειακού» πολιτισμού, το οποίο όμως μπορούμε εμείς οι άνθρωποι των επαρχιακών εφημερίδων να το χρησιμοποιήσουμε για μια πιο άμεση και γρήγορη επικοινωνία με τους απόδημους Έλληνες που κατάγονται από τις τέσσερις επαρχίες της Αρκαδίας. Αυτή είναι η πρόταση της εφημερίδας «Κυνουρία» για τη συνέχιση αυτής της αξιόλογης προσπάθειας που πραγματοποιεί ο δικτυακός τόπος «Arcadians» με το Διαδικτυακό Αρκαδικό Συνέδριο.

Προτείνουμε, λοιπόν, να δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα προβολής της Αρκαδίας, που θα έχει όμως χαρακτήρα ειδησεογραφικό. Εκεί θα δημοσιεύονται νέα από τις τέσσερις επαρχίες της Αρκαδίας (Μαντινείας, Γορτυνίας, Μεγαλόπολης και Κυνουρίας) σε συνεργασία και συνεννόηση με τις εφημερίδες και τα περιοδικά της Αρκαδίας.

Με αυτόν τον τρόπο θα συμβάλλουμε πιο αποφασιστικά στην σύνδεση της Αρκαδίας με τους πολίτες της αλλά και στην μεγαλύτερη και μαζικότερη προβολή των προβλημάτων, αιτημάτων και δημιουργημάτων του Νομού μας και της κάθε Επαρχίας μας ξεχωριστά.

Δημήτρης Η. Κουνιάς
Υπεύθυνος ύλης της εφημερίδας «Κυνουρία»