Επαρχιακός Τύπος : Με κοινωνική αποστολή και αβέβαιο μέλλον
Κατηγορία: Αρκαδικός Τύπος
Εισηγητής: Δ. Παπαχρήστου
«Ο επαρχιακός τύπος έχει παράδοση, ρίζες, ζωντάνια και την υποστήριξη των τοπικών κοινωνιών, για τις οποίες η πληροφόρηση που παρέχει, αποτελεί σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης και θωράκισης των διαφόρων αξιών.»
Τα παραπάνω δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας στη Βέροια, σε συνάντηση εκπροσώπων του επαρχιακού τύπου που πραγματοποιήθηκε εκεί στις 14 Οκτωβρίου 2005. Στην ίδια συνάντηση ο υπουργός κ. Θεοδ. Ρουσόπουλος τόνισε με έμφαση προς τους παριστάμενους :
«Θα πρέπει να στηρίξουμε και να θωρακίσουμε τον επαρχιακό τύπο, με ένα θεσμικό πλαίσιο ίσης μεταχείρισης, διαφάνειας και αλληλοσεβασμού».
Δηλώσεις δύο κορυφαίων πολιτικών ανδρών της χώρας μας, που φωτογραφίζουν τον Επαρχιακό Τύπο ως λειτούργημα κυρίως, καταδεικνύουν τη σημασία της απρόσκοπτης λειτουργίας του και καθιστούν επιβεβλημένη την από κάθε πλευρά ουσιαστική ενίσχυση - και όχι μόνον καταγραφή διαπιστώσεων για την αναμφισβήτητη χρησιμότητα - του Επαρχιακού Τύπου , περιοδικού και ημερησίου.
Και αφού εδώ, ο «τόπος» που μας φιλοξενεί είναι Αρκαδικός, ασφαλώς ο Επαρχιακός Περιοδικός Τύπος για τους Αρκάδες και δη τους Γορτυνίους, αποτελεί βάλσαμο στα μύρια προβλήματα απομόνωσης και ερήμωσης που τους έχει «επιβληθεί» από την κρατική αδιαφορία. Σ’ αυτόν τον διαδικτυακό τόπο, που γίνεται η φιλόδοξη προσπάθεια καταγραφής όσων μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της Αρκαδίας, καλούνται και οι εκδότες του επαρχιακού μας Τύπου να αναφερθούν στην σημασία του για την περιοχή μας.
Δεν θα σταθώ στο ρόλο, τη σημασία και τα ευεργετήματα του επαρχιακού περιοδικού τύπου για τις τοπικές κοινωνίες, στοιχεία που επιβεβαιώνονται από την πολυετή αποδοχή και υποστήριξη που απολαμβάνει από τα μέλη των κοινωνιών αυτών. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την απορία μου για τις δηλώσεις Παπούλια-Ρουσόπουλου.
Εδώ ακριβώς και το παράδοξο της υπόθεσης. Ενώ από στόματος, αφ’ ενός μεν του πρώτου πολίτη της χώρας και αφ’ ετέρου ενός από τους πλέον σημαντικούς εκπροσώπους της Κυβέρνησης, ο Επαρχιακός Τύπος εισπράττει τα εύσημα και καταλαμβάνει τη θέση που του αρμόζει στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, εύκολα ο καθένας διαπιστώνει ακριβώς το αντίθετο.
Ας τολμήσουμε λοιπόν και ας μιλήσουμε «έξω από τα δόντια». Αν θέλουμε ο Επαρχιακός Τύπος να λειτουργεί και ως λειτούργημα, θα πρέπει να γίνει δικαιότερη κατανομή της «πίτας» από την πολιτεία, που έχει και το «μαχαίρι», να σταματήσει η «μοιρασιά» με γνώμονα τις προσωπικές σχέσεις εκδοτών – πολιτικών και άλλων πολιτειακών παραγόντων, και να διακοπεί η προκλητική τροφοδοσία του Ημερησίου Τύπου και κάποιων άλλων ... «τύπων».
Σήμερα οι επαγγελματίες εκδότες δημοσιογράφοι, (και της Αρκαδίας ασφαλώς) ιδιαίτερα του Περιοδικού Τύπου, αγωνιούν καθημερινά για το μέλλον των εκδόσεών τους, που στηρίζεται αποκλειστικά στην ενίσχυση των σταθερών, πλην όμως στάσιμων, αριθμητικά και ηλικιακά συνδρομητών τους, αφού η παράλληλη «στήριξη και θωράκιση» του επαρχιακού τύπου – σύμφωνα με την επιθυμία (!) του κ. Θ. Ρουσόπουλου – είναι ανύπαρκτη στην κυριολεξία από το επίσημο κράτος, είτε με την μορφή κάποιων έπ’ αμοιβή κρατικών καταχωρήσεων, είτε με επιχορήγηση σε σταθερή ετήσια βάση, όπως γίνεται στο εξωτερικό.
Αποτέλεσμα, η έλλειψη των αναγκαίων πόρων για τις απαραίτητα συχνές μετακινήσεις των εκδοτών στους τόπους για τους οποίους εκδίδουν τα έντυπά τους, για την αναζήτηση, καταγραφή και δημοσιοποίηση των εκεί δρώμενων. Ευτύχημα δε αποτελεί, η φροντίδα – έως ένα σημείο – των τοπικών παραγόντων, Δημάρχων, Προέδρων Συλλόγων ή Διοικ. Συμβουλίων, και σε λιγοστές μεμονωμένες περιπτώσεις από μόνιμους ή παρεπιδημούντες κατοίκους των χωριών κάθε περιοχής, για την ενημέρωση του εντύπου που αφορά τις γενέτειρές τους και καταγράφει σαφώς την αγωνία των τοπικών κοινωνικών για το άμεσο και απώτερο μέλλον, την «παράδοση, τις ρίζες και την θωράκιση των αξιών», όπως υπογράμμισε και ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας.
Και βέβαια ο παραπάνω τρόπος ενημέρωσης κρύβει παγίδες και έχει και ένα μικρό ηθικό κόστος, αφού σε κάποιες περιπτώσεις ο εκδότης διακινδυνεύει το κύρος της είδησης – και ας μην υποκρινόμαστε για «ανεξάρτητη» βούληση – συμβιβάζεται μερικώς για την διατήρηση του αριθμού των συνδρομητών του ή τις διάφορες προσωπικές καταχωρήσεις (διαφημίσεις κλπ) που πληρώνονται για τη δημοσίευσή τους.
Όπως εύκολα κατανοεί κανείς, σε αρκετές αυτών των περιπτώσεων, για πολλούς λόγους (προσωπικά συμφέροντα, κοινωνικές διαφωνίες, κλπ) και βέβαια δεδομένης, όπως παραπάνω αναφέραμε, της αδυναμίας του κάθε εκδότη να επισκέπτεται συχνά την περιοχή του για επιτόπια έρευνα, η ενημέρωση είναι ελλιπής ή σκόπιμα διαμορφωμένη.
Για να διαδραματίσει λοιπόν σωστά τον ρόλο του στην ανάπτυξη της Αρκαδίας, ο Αρκαδικός Τύπος (περιοδικός ή ημερήσιος), χρειάζεται δυναμική υποστήριξη και πολύπλευρες παροχές από την πολιτεία, ώστε να καταστεί ουσιαστικά ανεξάρτητος και αυτοτελής.
ΠΟΤΕ, ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΤΥΠΟ. Μια μικρή σύγκριση με τον ημερήσιο Αθηναϊκό Τύπο, αρκεί για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Ο τόπος μας «μπάζει» από όλες τις πλευρές, και μία αντικειμενική πληροφόρηση των Αρκάδων (όπου κι αν διαμένουν) θα αποτελέσει ουσιαστικό παράγοντα στην προσπάθεια για την ανάπτυξή του.
Η συγκινητική υποστήριξη της πλειονότητας του συνδρομητικού σώματος του κάθε περιοδικού επαρχιακού εντύπου – ως επί το πλείστον αποδήμων της περιοχής που εκπροσωπεί, αλλά και αρκετών από τους λιγοστούς πλέον μόνιμους κατοίκους – δεν αρκεί με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα έκδοσης, να κρατήσει στη «ζωή» τις περισσότερες από τις επαγγελματικές τοπικές εφημερίδες, που με τα πενιχρά έσοδα μιας τυπικής ετήσιας συνδρομής «ακροβατούν» σε θολό τοπίο.
Εξ’ άλλου το κόστος της ζωής σήμερα, έχει καταστήσει την ελάχιστη αυτή συνδρομή σχεδόν απαγορευτική για μισθοσυντήρητους και συνταξιούχους πολίτες με αυξήσεις των εσόδων τους σχεδόν μηδενικές, οι οποίοι με αγωνία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την καθημερινή διόγκωση των εξόδων τους σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, και παράλληλα συμμετέχουν , με όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει, στις προσπάθειες του Συλλόγου της γενέτειράς τους για τη διατήρηση και βελτίωση του τρόπου ζωής στον τόπο τους.
Σοφότερες λοιπόν από τα ευχολόγια ή τις.....«διαπιστωμένες διαπιστώσεις», θα ήταν οι σε βάθος τομές και θεσμοθετήσεις από την πολιτεία για την επιβίωση του Επαρχιακού Τύπου, αν όντως η πολιτική εξουσία πιστεύει ότι ο ρόλος του είναι σημαντικός – όπως διαμηνύει – για την επιβίωση της Περιφέρειας.
Δήμητρα Σ. Παπαχρήστου
Εκδότρια της Εφημερίδας «Η Φωνή της Γορτυνίας»
Τηλ: 6977267722
Email: fonig@otenet.gr
Τα παραπάνω δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας στη Βέροια, σε συνάντηση εκπροσώπων του επαρχιακού τύπου που πραγματοποιήθηκε εκεί στις 14 Οκτωβρίου 2005. Στην ίδια συνάντηση ο υπουργός κ. Θεοδ. Ρουσόπουλος τόνισε με έμφαση προς τους παριστάμενους :
«Θα πρέπει να στηρίξουμε και να θωρακίσουμε τον επαρχιακό τύπο, με ένα θεσμικό πλαίσιο ίσης μεταχείρισης, διαφάνειας και αλληλοσεβασμού».
Δηλώσεις δύο κορυφαίων πολιτικών ανδρών της χώρας μας, που φωτογραφίζουν τον Επαρχιακό Τύπο ως λειτούργημα κυρίως, καταδεικνύουν τη σημασία της απρόσκοπτης λειτουργίας του και καθιστούν επιβεβλημένη την από κάθε πλευρά ουσιαστική ενίσχυση - και όχι μόνον καταγραφή διαπιστώσεων για την αναμφισβήτητη χρησιμότητα - του Επαρχιακού Τύπου , περιοδικού και ημερησίου.
Και αφού εδώ, ο «τόπος» που μας φιλοξενεί είναι Αρκαδικός, ασφαλώς ο Επαρχιακός Περιοδικός Τύπος για τους Αρκάδες και δη τους Γορτυνίους, αποτελεί βάλσαμο στα μύρια προβλήματα απομόνωσης και ερήμωσης που τους έχει «επιβληθεί» από την κρατική αδιαφορία. Σ’ αυτόν τον διαδικτυακό τόπο, που γίνεται η φιλόδοξη προσπάθεια καταγραφής όσων μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της Αρκαδίας, καλούνται και οι εκδότες του επαρχιακού μας Τύπου να αναφερθούν στην σημασία του για την περιοχή μας.
Δεν θα σταθώ στο ρόλο, τη σημασία και τα ευεργετήματα του επαρχιακού περιοδικού τύπου για τις τοπικές κοινωνίες, στοιχεία που επιβεβαιώνονται από την πολυετή αποδοχή και υποστήριξη που απολαμβάνει από τα μέλη των κοινωνιών αυτών. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την απορία μου για τις δηλώσεις Παπούλια-Ρουσόπουλου.
Εδώ ακριβώς και το παράδοξο της υπόθεσης. Ενώ από στόματος, αφ’ ενός μεν του πρώτου πολίτη της χώρας και αφ’ ετέρου ενός από τους πλέον σημαντικούς εκπροσώπους της Κυβέρνησης, ο Επαρχιακός Τύπος εισπράττει τα εύσημα και καταλαμβάνει τη θέση που του αρμόζει στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, εύκολα ο καθένας διαπιστώνει ακριβώς το αντίθετο.
Ας τολμήσουμε λοιπόν και ας μιλήσουμε «έξω από τα δόντια». Αν θέλουμε ο Επαρχιακός Τύπος να λειτουργεί και ως λειτούργημα, θα πρέπει να γίνει δικαιότερη κατανομή της «πίτας» από την πολιτεία, που έχει και το «μαχαίρι», να σταματήσει η «μοιρασιά» με γνώμονα τις προσωπικές σχέσεις εκδοτών – πολιτικών και άλλων πολιτειακών παραγόντων, και να διακοπεί η προκλητική τροφοδοσία του Ημερησίου Τύπου και κάποιων άλλων ... «τύπων».
Σήμερα οι επαγγελματίες εκδότες δημοσιογράφοι, (και της Αρκαδίας ασφαλώς) ιδιαίτερα του Περιοδικού Τύπου, αγωνιούν καθημερινά για το μέλλον των εκδόσεών τους, που στηρίζεται αποκλειστικά στην ενίσχυση των σταθερών, πλην όμως στάσιμων, αριθμητικά και ηλικιακά συνδρομητών τους, αφού η παράλληλη «στήριξη και θωράκιση» του επαρχιακού τύπου – σύμφωνα με την επιθυμία (!) του κ. Θ. Ρουσόπουλου – είναι ανύπαρκτη στην κυριολεξία από το επίσημο κράτος, είτε με την μορφή κάποιων έπ’ αμοιβή κρατικών καταχωρήσεων, είτε με επιχορήγηση σε σταθερή ετήσια βάση, όπως γίνεται στο εξωτερικό.
Αποτέλεσμα, η έλλειψη των αναγκαίων πόρων για τις απαραίτητα συχνές μετακινήσεις των εκδοτών στους τόπους για τους οποίους εκδίδουν τα έντυπά τους, για την αναζήτηση, καταγραφή και δημοσιοποίηση των εκεί δρώμενων. Ευτύχημα δε αποτελεί, η φροντίδα – έως ένα σημείο – των τοπικών παραγόντων, Δημάρχων, Προέδρων Συλλόγων ή Διοικ. Συμβουλίων, και σε λιγοστές μεμονωμένες περιπτώσεις από μόνιμους ή παρεπιδημούντες κατοίκους των χωριών κάθε περιοχής, για την ενημέρωση του εντύπου που αφορά τις γενέτειρές τους και καταγράφει σαφώς την αγωνία των τοπικών κοινωνικών για το άμεσο και απώτερο μέλλον, την «παράδοση, τις ρίζες και την θωράκιση των αξιών», όπως υπογράμμισε και ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας.
Και βέβαια ο παραπάνω τρόπος ενημέρωσης κρύβει παγίδες και έχει και ένα μικρό ηθικό κόστος, αφού σε κάποιες περιπτώσεις ο εκδότης διακινδυνεύει το κύρος της είδησης – και ας μην υποκρινόμαστε για «ανεξάρτητη» βούληση – συμβιβάζεται μερικώς για την διατήρηση του αριθμού των συνδρομητών του ή τις διάφορες προσωπικές καταχωρήσεις (διαφημίσεις κλπ) που πληρώνονται για τη δημοσίευσή τους.
Όπως εύκολα κατανοεί κανείς, σε αρκετές αυτών των περιπτώσεων, για πολλούς λόγους (προσωπικά συμφέροντα, κοινωνικές διαφωνίες, κλπ) και βέβαια δεδομένης, όπως παραπάνω αναφέραμε, της αδυναμίας του κάθε εκδότη να επισκέπτεται συχνά την περιοχή του για επιτόπια έρευνα, η ενημέρωση είναι ελλιπής ή σκόπιμα διαμορφωμένη.
Για να διαδραματίσει λοιπόν σωστά τον ρόλο του στην ανάπτυξη της Αρκαδίας, ο Αρκαδικός Τύπος (περιοδικός ή ημερήσιος), χρειάζεται δυναμική υποστήριξη και πολύπλευρες παροχές από την πολιτεία, ώστε να καταστεί ουσιαστικά ανεξάρτητος και αυτοτελής.
ΠΟΤΕ, ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΤΥΠΟ. Μια μικρή σύγκριση με τον ημερήσιο Αθηναϊκό Τύπο, αρκεί για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Ο τόπος μας «μπάζει» από όλες τις πλευρές, και μία αντικειμενική πληροφόρηση των Αρκάδων (όπου κι αν διαμένουν) θα αποτελέσει ουσιαστικό παράγοντα στην προσπάθεια για την ανάπτυξή του.
Η συγκινητική υποστήριξη της πλειονότητας του συνδρομητικού σώματος του κάθε περιοδικού επαρχιακού εντύπου – ως επί το πλείστον αποδήμων της περιοχής που εκπροσωπεί, αλλά και αρκετών από τους λιγοστούς πλέον μόνιμους κατοίκους – δεν αρκεί με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα έκδοσης, να κρατήσει στη «ζωή» τις περισσότερες από τις επαγγελματικές τοπικές εφημερίδες, που με τα πενιχρά έσοδα μιας τυπικής ετήσιας συνδρομής «ακροβατούν» σε θολό τοπίο.
Εξ’ άλλου το κόστος της ζωής σήμερα, έχει καταστήσει την ελάχιστη αυτή συνδρομή σχεδόν απαγορευτική για μισθοσυντήρητους και συνταξιούχους πολίτες με αυξήσεις των εσόδων τους σχεδόν μηδενικές, οι οποίοι με αγωνία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την καθημερινή διόγκωση των εξόδων τους σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, και παράλληλα συμμετέχουν , με όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει, στις προσπάθειες του Συλλόγου της γενέτειράς τους για τη διατήρηση και βελτίωση του τρόπου ζωής στον τόπο τους.
Σοφότερες λοιπόν από τα ευχολόγια ή τις.....«διαπιστωμένες διαπιστώσεις», θα ήταν οι σε βάθος τομές και θεσμοθετήσεις από την πολιτεία για την επιβίωση του Επαρχιακού Τύπου, αν όντως η πολιτική εξουσία πιστεύει ότι ο ρόλος του είναι σημαντικός – όπως διαμηνύει – για την επιβίωση της Περιφέρειας.
Δήμητρα Σ. Παπαχρήστου
Εκδότρια της Εφημερίδας «Η Φωνή της Γορτυνίας»
Τηλ: 6977267722
Email: fonig@otenet.gr
Βασιλόπουλος Αντώνης wrote: